Osteopatia jest niezależną formą medycyny, w której wykorzystuje się badanie manualne służące do identyfikacji, leczenia zaburzeń i ograniczeń ruchowych, które są związane z dolegliwościami pacjenta. Osteopatia postrzega każdego pacjenta w sposób holistyczny tzn. traktuje go jako całość. Każda część ciała połączona jest z inną, wzajemnie na siebie oddziałując. Jeśli zostaje zachowana równowaga pomiędzy wszystkimi elementami jesteśmy zdrowi.

"Osteopatia jest filozofią, sztuką i nauką" A.T Still

   Osteopaci mają rozległą widzę z zakresu anatomii, fizjologii, neurologii i patologii. Osteopata pracując tylko rękami nie leczy, ale pobudza ciało do samoleczenia. Terapia opiera się na szukaniu przyczyn dolegliwości i uwalnianiu ich poprzez manipulację, techniki mięśniowe i mobilizację, ponieważ blokady i ograniczenia ruchomości stoją na drodze do wyzdrowienia.

   Wizyta zaczyna się zawsze od rozmowy na temat aktualnych objawów i historii medycznej pacjenta. Po szczegółowym wywiadzie, rozpoczyna się badanie manualne, gdzie wszystkie znalezione blokady i ograniczenia dają pełny obraz stanu Pacjenta. 

   Nasze ciało składa się z niezliczonych elementów połączonych powięziowo, mającymi olbrzymie znaczenie w osteopatii. Osteopata uwalniając blokadę, wpływa na polepszenie innych struktur, często oddalonych od siebie w ciele. Powięzi mogą przenosić różne zaburzenia i zmiany czynnościowe pomiędzy obszarami niezwiązanymi ze sobą funkcjonalnie. To wyjaśnia dlaczego przyczyny dysfunkcji w jednym miejscu często prowadzą do dolegliwości w całkowicie różnych częściach ciała. 

   Wyróżniamy 3 główne obszary osteopatii:

   Osteopata parietalna - obejmuje aparat ruchowy człowieka, czyli kości, stawy, mięśnie, ścięgna i powięzie. Polega na korygowaniu ograniczeń ruchomości i nieprawidłowego położenia mięśni, stawów, więzadeł i powięzi. Skutkuje to uzyskaniem przez ciało nowej równowagi statycznej i dynamicznej.

   Osteopatia wisceralna - obejmuje narządy wewnętrzne człowieka, takie jak żołądek, jelita, wątroba, śledziona, nerki, pęcherz, płuca, serce itd. Wraz z przypisanymi do nich naczyniami krwionośnymi i limfatycznymi oraz nerwami i tkanką łączną. W osteopatii wisceralnej terapii poddaje się ruchliwość narządów, ich rytmiczną ruchomość własną oraz połączenia więzadłowe i powięziowe. W przypadku występujących zaburzeń dzięki właściwej terapii udaje się na tyle unormować unerwienie, ukrwienie i funkcję każdego narządu, że rozpoczyna się proces zdrowienia. W ten sposób możliwe jest usunięcie zaburzeń trawienia, pobudzenie procesów odtruwania i ustabilizowanie zaburzenia przemiany materii.

   Osteopatia cranio sacralna - dotyczy czaszki i kręgosłupa człowieka, wraz z płynem mózgowo-rdzeniowym, oponami mózgowo-rdzeniowymi i układem nerwowym. Przy pomocy osteopatii czaszkowo-krzyżowej można zharmonizować delikatne ruchy tętnienia czaszkowo-krzyżowego, które to, podobnie jak bicie serca czy oddychanie, jest samodzielnym rytmem ciała.

   Dla osteopaty wszystkie układy ciała są ze sobą powiązane. Układy te pracują w oparciu o nieustanne wzajemne oddziaływania, będąc dla człowieka gwarantem zdrowia, a nawet życia.